Παιδιατρική οστεοπαθητική στο Αμβούργο

Η πρώτη επαφή με το σώμα του παιδιού γίνεται μέσω της εξ αποστάσεως αντίληψης της θερμοκρασίας του. Μια αλλαγή της θερμοκρασίας μπορεί να γίνει αισθητή ήδη από απόσταση μερικών εκατοστών. Στη συνέχεια ψηλαφίζονται με απαλό άγγιγμα τα διάφορα επίπεδα ιστών του δέρματος, του συνδετικού ιστού, των οργάνων, των μυών ή των οστών. Ο υγιής ιστός παρουσιάζει καλή κυκλοφορία του αίματος, η οποία αντανακλάται σε μια χαρακτηριστική μαλακή ποιότητα.

Η αντίδραση του ιστού στην ήπια πίεση και μόνο παρέχει στους οστεοπαθητικούς πληθώρα πληροφοριών σχετικά με την παροχή θρεπτικών συστατικών στον ιστό, την υγιή λειτουργία των νεύρων, την κατάλληλη αποτοξίνωση ή αποχέτευση μέσω του λεμφικού συστήματος και των φλεβών. Πραγματοποιούνται τεστ κινητικότητας στις αρθρώσεις και τις περιτονίες.

Κάθε ιστός, οστό, όργανο και μυς πρέπει να έχει καλή κινητικότητα, ελαστικότητα και φυσική κίνηση, την οποία οι οστεοπαθητικοί προσπαθούν να αξιολογήσουν με τα χέρια τους. Εξετάζεται επίσης η φυσική κίνηση του εκάστοτε ιστού. Η οστεοπαθητική λειτουργεί με διάφορους ρυθμούς, όχι μόνο με τον καρδιακό παλμό και την αναπνοή. Αναλύοντας αυτές τις ιδιότητες, οι οστεοπαθητικοί προσπαθούν να λάβουν πληροφορίες σχετικά με τις δυνάμεις αυτορρύθμισης του σώματος και τις πιθανές καταπονήσεις.

Όλες οι πληροφορίες από το ιατρικό ιστορικό, την επιθεώρηση, την εξέταση και τις ειδικές οστεοπαθητικές πινελιές δείχνουν το δρόμο για τη μετέπειτα θεραπεία. Οι πιέσεις εντός της οικογένειας και οι πιθανές ενδείξεις για διατροφικές προτάσεις ή θεραπείες αποτοξίνωσης είναι επίσης σημαντικές.

Γνωρίζουμε από τη σύγχρονη νευρολογία ότι οι σκέψεις και η συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω μας μεταφέρονται σε εμάς. Σε σχέση με την οικογένεια, τα ερευνητικά ευρήματα σχετικά με τους νευρώνες καθρέφτη, για παράδειγμα, εξηγούν ένα γνωστό γεγονός: τα παιδιά είναι τόσο καλά όσο καλά είναι οι γονείς τους. Αν οι γονείς είναι αγχωμένοι, τα παιδιά γίνονται επίσης νευρικά. Αυτό αρχίζει ήδη από την εγκυμοσύνη και είναι εμφανές και στην παιδική ηλικία. Η οικογένεια αποτελεί πάντα μια ενότητα και αντιμετωπίζεται ως τέτοια στην οστεοπαθητική. Αυτό έχει διαφορετικές συνέπειες για το παιδί στις επιμέρους φάσεις ανάπτυξης. Οι οστεοπαθητικοί παιδιατρικοί θεραπευτές παρακολουθούν επομένως πάντα την κατάσταση των γονέων.

Αν βρεθούν μπλοκαρίσματα στο σώμα, γίνεται προσπάθεια να κατανοηθεί αν αυτά οφείλονται σε πτώσεις, ουλές ή ασθένειες ή σε έλλειψη θρεπτικών συστατικών ή σε συναισθηματικούς λόγους. Στο επόμενο βήμα, εντοπίζονται οι επιμέρους δομές που έχουν περιορισμένη κινητικότητα ή περιορισμένους ρυθμούς του σώματος. Η θεραπεία μπορεί στη συνέχεια να είναι παθητική, για παράδειγμα, με την τοποθέτηση των ιστών σε θέση χαλάρωσης για τη βελτίωση της κυκλοφορίας. Ή μπορεί να απαιτεί ενεργητικές τεχνικές, όπως ήπιες τεχνικές κινητοποίησης.

Είναι επίσης σημαντικό για τους οστεοπαθητικούς να συνειδητοποιήσουν ότι οι διαταραχές μπορούν συνήθως να προέρχονται μακριά από τις περιοχές που εμφανίζουν συμπτώματα. Για παράδειγμα, μια ουλή σκωληκοειδούς απόφυσης μπορεί να προκαλέσει περιτονική ένταση στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, η οποία εκδηλώνεται με πονοκεφάλους. Αν και μπορεί να είναι δυνατή η τοπική απελευθέρωση των περιορισμών της κινητικότητας στα κρανιακά οστά ή στην περιοχή του αυχένα, μακροπρόθεσμα μπορεί να έχει περισσότερο νόημα να θεραπευτεί και η ουλή, αν αυτό είναι δυνατό. Τα χέρια του οστεοπαθητικού καθοδηγούνται από τον ιστό. Οι οστεοπαθητικοί αφιερώνουν πολλά χρόνια στην εκπαίδευση αυτής της ευαισθησίας. Η εμπειρία ενός οστεοπαθητικού είναι επομένως απαραίτητη προκειμένου να εντοπίσει και να κατανοήσει τις πολλές πιθανές σχέσεις και να είναι σε θέση να τις θεραπεύσει κατάλληλα.

Είναι απαραίτητο για έναν ικανό οστεοπαθητικό να έχει καλή γνώση των επιμέρους βιολογικών, νευρολογικών και ψυχολογικών αναπτυξιακών σταδίων ενός παιδιού.

Οι οστεοπαθητικοί αντιμετωπίζουν, για παράδειγμα, προβλήματα θηλασμού, προβλήματα ύπνου, συστροφή, πεπτικά προβλήματα, προβλήματα κατάποσης, διαταραχές φωνητικής, διαταραχές συγκέντρωσης ή μάθησης, αλλεργίες, επαναλαμβανόμενες μολύνσεις του αυτιού και πολλά άλλα. Είναι επίσης σημαντικό να είναι σε θέση να αξιολογούν τα όρια της οστεοπαθητικής θεραπείας και να αποτελούν μέρος ενός καλού δικτύου με άλλους θεραπευτές, όπως παιδίατροι, ορθοπεδικοί, λογοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές και εργοθεραπευτές.